Trea was een heel bijzonder persoon met vele talenten, wat werd gesymboliseerd in het ontsteken van 7 kaarsen. Elke kaars stond voor een bijzondere eigenschap van haar. Krachtig, Doorzetten, Vertrouwen, Stralen, Gastvrij, Geen Toeval, Levenslustig, allemaal mooie typeringen waarin Trea duidelijk naar voren kwam. Met name de laatste 7 jaren van zware strijd tegen de kanker gaven blijk van haar strijdlustigheid, optimisme, liefde en vooral haar sterke geloof en vertrouwen dat als zij deze strijd zou verliezen, er iets onbeschrijfbaar moois op haar stond te wachten. Haar overleden vader speelde daarin een hoofdrol.

Bij de afsluiting van de viering werd nog eens extra aangehaald dat dit absoluut geen afscheidsdienst was, maar zoals de voorkant van het boekje ook liet zien, een herdenkingsdienst. “...Trea zal er altijd zijn! Voor ons allemaal. In de vorm van herinneringen, een goed gesprek met iemand, een toevallige ontmoeting, een zonnestraal… Allemaal spontane momenten die zich ineens voordoen en dat je dan denkt: ‘Hey…, Trea!…" Voor wie ze was en altijd zal zijn volgde een langdurig, luid applaus. Prachtig en indrukwekkend!!!

Een van de gedenkwaardige gedichten uit het misboekje:

Mooi is de dag waarop jij genoemd wordt
mooi, al is die dag niet zonder pijn.
Mooi is de dag waarop jouw levenslied klinkt,
iemand vertelt over wie jij was
dat jij wel weg, maar niet voorbij bent.
(Marinus van den Berg)

We wensen haar man, kinderen, moeder, zussen, familie, vrienden en iedereen die haar gekend heeft heel veel sterkte en kracht bij het verwerken van dit verlies.

Namens het parochieteam,
John Fontijn.